Narcystyczne zaburzenie osobowości stanowi poważny problem. Osoby dotknięte tą przypadłością często wpływają w negatywny sposób na życie innych ludzi. Niestety, narcystyczni rodzice też miewają dzieci. Nie potrafią ich jednak wychować w prawidłowy sposób, ponieważ brakuje im empatii i samokrytyki. Narcystyczni rodzice a infantylizacja dziecka – jak wygląda to w praktyce?
Spis treści:
- Na czym polega infantylizacja dziecka?
- Podejmowanie decyzji za dorosłe dziecko
- Narcystyczni rodzice a potrzeba kontroli
- Wybieranie znajomych dziecku
- Przemoc narcystyczna. Ograniczanie wolności
- Wyręczanie dziecka przez narcystycznego rodzica
- Wymaganie uległości od dziecka
- Rodzina narcystyczna – jak wpływa na rozwój dziecka?
Na czym polega infantylizacja dziecka?
Infantylizacja dziecka to zjawisko, które polega na tym, iż traktuje się dorosłe dziecko jak kilkulatka, któremu można nakładać różne ograniczenia. Np. mówi się dorosłemu synowi, że ma natychmiast wyjść z supermarketu, bo ojcu nie chce się czekać, aż sobie wybierze owoce. Jako osoba pełnoletnia taki człowiek może samodzielnie wrócić do domu. Rodzice nie mają prawa podejmować jakichkolwiek decyzji w jego imieniu.
Podejmowanie decyzji za dorosłe dziecko
Infantylizacja dziecka często też polega na tym, że rodzic niepytany, udziela mu rad. Np. stwierdza, że syn powinien przyjechać na 2 tygodnie, ponieważ na 2 dni się nie opłaca, bo zmarnuje za dużo benzyny. Tymczasem to sprawa dorosłego dziecka, czy wpadnie do domu rodzinnego na parę godzin, kilka dni czy tygodni. Rodzic nie ma prawa podejmować za niego decyzji i udzielać mu porad.
Narcystyczni rodzice a potrzeba kontroli
Narcystyczni rodzice lubią mieć kontrolę nad innymi. W związku z tym sami chętnie decydują o tym, na jaki kierunek pójdzie ich dziecko, jakiego języka obcego będzie się uczyło etc. Zapominają o tym, że ich pociecha ma prawo decydować o sobie. Sama najlepiej wie, w jakim zawodzie się sprawdzi, który język obcy bardziej się przyda lub okaże się łatwiejszy do opanowania.
Wybieranie znajomych dziecku
Infantylizacja dziecka może się również sprowadzać do wyboru znajomych. Przy czym narcystyczni rodzice lubią się pokazać i utrzymywać relacje z osobami ze świecznika. W związku z tym nie zadowoli ich kolega syna, który ma rodziców pracujących w supermarkecie. Znajomi powinni wywodzić się z dobrze sytuowanych rodzin prawniczych czy lekarskich.
Przemoc narcystyczna. Ograniczanie wolności
Narcystyczni rodzice kochają mieć władzę. W związku z tym chcą decydować za dorosłe dziecko, gdzie i z kim pojedzie na wakacje. Potrafią zrobić awanturę, że 30-letni syn jedzie za granicę wraz ze znajomymi, których oni, o zgrozo, nie zdążyli poznać. Takie sytuacje pokazują, jak rodzice narcystyczni są niedojrzali i niezdolni do sprawowania opieki nad swoimi dziećmi.
Wyręczanie dziecka przez narcystycznego rodzica
Narcystyczni rodzice lubią czuć się potrzebni. To dodatkowo ich nobilituje i wzmacnia ich ego. W związku z tym uwielbiają oni wyręczać dzieci. Ich infantylizacja może polegać na tym, iż rodzic zabiera z rąk dziecka noże i samodzielnie przygotuje mu posiłki. W rezultacie młody człowiek zostaje pozbawiony poczucia sprawczości i nie jest w stanie nauczyć się gotować.
Wymaganie uległości od dziecka
Wymaganie uległości to także częsty problem, na jaki skarżą się osoby poddawane infantylizacji. Np. dorosły syn nie ma prawa planować sobie weekendu majowego, ponieważ ma wówczas pilnować domu rodzinnego, gdyż rodzice wyjeżdżają na krótki urlop ze znajomymi. Nie tolerują sprzeciwu ani protestu.
Rodzina narcystyczna – jak wpływa na rozwój dziecka?
Dzieci narcystycznych rodziców wskutek infantylizacji mogą być mniej zaradne życiowe. Nierzadko brakuje im również poczucia własnej wartości i wielu przydatnych umiejętności. Na domiar złego wychowanie do uległości skutkuje tym, iż stają się one ofiarami nadużyć. Narcystyczny rodzic kazał przyjeżdżać co weekend do domu, jego dziecko w dorosłym życiu nie potrafi odmówić spotkania swojemu eks, chociaż ten okazał się niezwykle okrutny podczas rozstania. Drzemie w nim bowiem głęboko zakorzenione źle pojęte poczucie powinności.
