wypalenie-zawodowe

Pojęcie syndromu wypalenia zawodowego do nauki na trwałe wprowadziła to określenie Christina Maslach, definiując je, jako specyficzną reakcję na stres spowodowany długoletnią pracą dla grup ludzi, którzy zgłaszają się do nas z poważnymi problemami.

Jakie są główne objawy SWZ?

  • wyczerpanie emocjonalne („mamy dość’, jesteśmy zmęczone, poirytowane, na nic nie mamy czasu, nic nam się nie chce)
  • depersonalizacja (cynizm w stosunku do podopiecznych czy klientów, obwinianie ich o ich problemy, okazywanie niechęci)
  • brak poczucia osiągnięć zawodowych (poczucie, że stoimy w miejscu, że nie udało nam się osiągnąć, tego co zaplanowaliśmy w sferze zawodowej, frustracja finansowa)

Kogo dotyczy SWZ?

Głównymi grupami ryzyka są:

  • personel medyczny
  • służby wymiar sprawiedliwości (policja, służba więzienna, adwokaci, prawnicy)
  • nauczyciele
  • działacze społeczni, charytatywni
    SWZ nie może dotknąć również inne osoby pracujące w innych branżach.

Czego warto unikać w pracy, by nie dotknął nas SWZ?

  • przyjmowania samodzielnie zbyt dużej liczby petentów/klientów/pacjentów przypadająca na jedna osobę,
  • długiego kontaktu z wymienionymi osobami (im dłużej osoba zostaje pod naszą opieką, kuratelą tym gorzej dla nas)
  • zbyt duże obciążenie pracą

Co pomoże Ci uniknąć SWZ?

  • przerwy, relaks, odpoczynek
  • grupy wsparcia (uczestnictwo w grupach formalnych i towarzyskich) zmniejsza ryzyko wypalenia zawodowego
  • trening umiejętności interpersonalnych i przygotowanie się pod kątem rodzaju wykonywanej pracy

Jak się uchronić przed SWZ?

Dwojako:

  • destruktywnie poprzez dystansowanie się, dehumanizację klienta, izolowanie życia zawodowego od prywatnego;
  • konstruktywnie poprzez relacje interpersonalne (rozmowy, spędzanie czasu z bliskimi, życzliwymi, wspierającymi nasze działania ludźmi).

Najbardziej konstruktywną i zalecaną strategią jest filozofia zobiektywizowanej troski, czyli autentyczne zaangażowanie w poprawę losu pacjenta, z jednoczesnym zaakceptowaniem faktu, iż musimy czasem zdystansować się od stresogennych aspektów pomagania, albowiem to właśnie czyni naszą pracę efektywną i skuteczną.

Joanna P.