Wulwodynia – tajemnicza kobieca choroba

Panie cierpiące z powodu przewlekłego bólu miednicy zachęcamy do konsultacji z terapeutkami w zakresie rehabilitacji mięśni dna miednicy: Martą Nowosad lub Lilianą Błaziak oraz podjęcia terapii z zastosowaniem terapii manualnej i biofeedbacku.

Wskazaniem do rehabilitacji mięśni dna miednicy są między innymi:

– bólu sromu (wulwodynia) i dolegliwości bólowych związanych ze współżyciem seksualnym (dyspareunia i pochwica). W znacznej części przypadków ból sromu spowodowany jest nadmiernym skurczem mięśni dna miednicy. Terapia biofeedbackiem przynosi wyleczenie u 50% kobiet z wulwodynią, znaczącą poprawę u 83% pacjentek. Jest to najskuteczniejsza forma leczenia bólu ginekologicznego w tym zakresie (H. Glazer),

– dolegliwości związanych z oddawaniem moczu: wysiłkowe nietrzymanie moczu, naglące nietrzymanie moczu, inne dolegliwości ze strony pęcherza moczowego np. parcia naglące, konieczność oddawania moczu w nocy, zespół bolesnego pęcherza moczowego (PBS/IC)i zespół bolesnej cewki,

– niektóre przypadki zespołu niespokojnych nóg, parestezji i pieczenia stóp, nadmiernego pobudzenia seksualnego (Restless Genital Syndrom), ;
– zaparcia i żylaki odbytu, które także mogą być objawem nadmiernego skurczu mięśni miednicy,

– obniżenie pochwy i macicy: niewielkiego stopnia zaburzenia statyki narządu rodnego,

– bóle kręgosłupa i zaburzenia postawy, w celu wzmocnienia i relaksacji mięśni miednicy, terapii w zakresie zespołu mięśnia gruszkowatego, który bywa powodem bólu krzyża i pleców,

– dysfunkcja mięśni dna miednicy po porodzie, zabiegach operacyjnych ginekologicznych i urologicznych.

Biofeedback umożliwia efektywny skurcz, rozluźnienie oraz obiektywna obserwację postępów terapii. Terapia składa się z kilku (2 – 4) spotkań w Gabinetach Terpa oraz samodzielnej pracy w domu z zastosowaniem osobistego urządzenia do ćwiczeń ( do wypożyczenia w Terpie).

http://www.terpa.eu/index.php?id=biofeedback

Kasiabem bardzo Ci współczuję i życzę wyleczenia. Wiem co to znaczy ,gdy człowieka odsyłają od lekarza do lekarza i żaden z nich nie umie postawić diagnozy. Trzymaj się kochana .Może idź do zielarki ,może jest coś na to schorzenie.
Może to rodzaj drożdży ,do miski nalej ciepłej wody i zmieszaj z jogurtem naturalnym.To potrafi zdziałać cuda.Ja stawiam na drożdże ,ich nigdy lekarze nie mogą wybadać,a takie pieczenie i bóle – to ich objawy.

Witam
Niestety ja cierpię na tę chorobę od 2,5 roku. Moje życie przypomina koszmar. Na początku nikt nie wiedział co mi jest, wydaje mi się, że do tej pory ludzie traktują mnie jak histeryczkę. Zaczęło się od infekcji, której żaden ginekolog nie potrafił zdiagnozować. Potem był dermatolog, alergolog, neurolog, psychiatra. (właśnie w takiej kolejności). Każdy na swój sposób próbował mi pomóc. Mój ból to silne pieczenie, kłucia w okolicach sromu i odbytu. Ten ból trwa cały czas. Najgorzej jest gdy chodzę lub siedzę. Odpoczywam tylko wtedy gdy śpię. Od początku choroby nie noszę spodni. Był moment kiedy do pracy musiałam chodzić bez bielizny, bo nawet uwierała. Teraz najchętniej ubieram spódnice i rajstopy bawełniane. Wieczorami siedzę i płaczę i zastanawiam się nad tym co ja takiego zrobiłam, że właśnie tak wygląda teraz moje życie. W dzień zakładam maskę. Raczej nikt nie wie i pewnie nikt nie zdaje sobie sprawy co przeżywam. Przez okres choroby wzięłam chyba tonę leków, które nie pomagały. Czasami mam wrażenie, że tylko jak mnie nie będzie to choroba też zniknie. Gdyby nie mój mąż, który od początku choroby jest ze mną i mnie wspiera, pewnie by mnie nie było. Jeszcze walczę, choć nie wiem jak długo………..

Nie słyszałam nigdy o takiej chorobie.Coraz więcej jest chorób nieznanych,nie wiadomo jakie są przyczyny.Wiem jakie to straszne cierrpieć na chorobę,gdzie wszystkie wyniki są dobre a jednak coś nam dolega.Czytając o tej chorobie aż ciarki przechodzą na myśl o tym co te wszystkie kobiety chorujące muszą wycierpieć.Co one przeżywają

Człowiek codziennie dowiaduje się czegoś nowego,po raz pierwszy czytam o tej chorobie.To straszne,a najgorsze jest to ,że kobieta może zetknąć się z obojętnością lekarza ,czy bliskich.Powiedzą;wyniki dobre ,to o co chodzi?Gdy nie ma konkretnych objawów somatycznych,kobieta może zetknąć się z niezrozumieniem i brakiem pomocy.

Przeczytałam artykuł z zaciekawieniem, przyznaję nie zetknęłam się z
opisaną chorobą.

Wulwodynia to rzeczywiście palący (nomen omen) problem. Najgorsze jest to, że często trudna do zdiagnozowania, bo mylona z innymi chorobami narządów płciowych. Zdarza się, że lekarze bagatelizują ten problem i niezbyt poważnie traktują pacjentki skarżące się na dolegliwości wskazujące na wulwodynię.

Już sama nazwa przyprawia o dreszcze

Oglądałam kilka programów o wulwodyni, opisywano w nich samą chorobę oraz przedstawiano cierpiące na nią kobiety- to co opisywały, to cierpienie jakie musiały znosić przez cały czas i to w jaki sposób ta choroba niszczyła ich życie i związki było niewyobrażalne i straszne. No bo co ma zrobić kobieta, która nie może współżyć z mężem, a ból sprawia jej nawet noszenie majtek czy siedzenie… Bohaterki opisywały, że wtydzą się o tym mówić, a jak już mówią to nierzadko są brane za wariatki- bo fizycznie z badań wynika, ze są zdrowe… Straszna choroba, rzadko jeszcze diagnozowana, ale na szczęście coraz więcej i głośniej się o niej mówi. Tylko, żeby jeszcze znaleźli na nią skuteczne lekarstwo…