Sztuka oddychania. Bezpłatna recepta na zdrowie

Artykuł daje nam prostą receptę na zdrowie: spokojne, głębokie, płynne oddychanie. Zadowolona pomyslałam, że przecież prawie co dzień realizuję taką receptę, a oddychając świadomie zwalniam częstotliwość oddechów do 6-8 na minutę /niemal jak jogin hinduski:)/. Ale cieszyłam się tylko do końca artykułu, gdzie przeczytałam,że „Zwolnione oddychanie ma wpływ na szereg chorób. Zalicza się do nich: schorzenia mózgu, mocznicę, śpiączkę cukrzycową czy depresję oddechową.” Ponieważ nie chcę mieć żadnej z nich, przejdę więc od dziś na oddychanie szybkie i krótkie, które wydaje się mniej niebezpieczne.:)

Bardzo zaciekawił mnie ten artykuł……Nigdy nie zastanawiałam się nad tym czy prawidłowo oddycham.Bo któż myśli o tym.Próbowałam też medytować.Nic z tego nie wychodziło.Ale mejgosia fajnie wytłumaczyła.Dzięki, mejgosiu

Dziewczyny, bardzo dziękuję za szczegółowe informacje.Ileż to można się dowiedzięć od mądrych kobiet.Od dzisiaj zaczynam ćwiczyć.i będę to robiła regularnie.Poinformuję Was o moich działaniach i ich na pewno -pozytywnych efektach.

Bardzo dobry artykuł. Z tego ,jak ważne jest prawidłowe oddychanie zdałam sobie sprawę cztery lata temu, gdy stwierdzono u mnie astmę. Właściwie uświadomiła mi to moja Pani dr. pulmonolog. Zachęcała mnie do regularnych ćwiczeń oddechowych oraz do wysiłku fizycznego. Myślałam, że wysiłek fizyczny może w tym przypadku szkodzić. Okazuje się, że wbrew pozorom, trening polepsza wydolność krążeniowo-oddechową, mierzoną jako zwiększenie poboru tlenu i zwiększenie wentylacji płuc, czyli pojemności powietrza wydychanego podczas minuty. W astmie nie należy zatem zaniedbywać dbania o sprawność fizyczną, gdyż ma ona pozytywny wpływ na przebieg choroby. Regularne ćwiczenia polepszają czynność układu oddechowego i układu krążenia.
Odkąd stosuję ćwiczenia w oddychaniu i dbam o kondycję fizyczną, czuję się o wiele lepiej. Wprawdzie dalej muszę brać lekarstwa, ale wysiłek przyczynia się do zmniejszenia uczucia duszności.
Bardzo dużo daje mi też pływanie, podczas którego sztuka oddychania jest po prostu…sztuką.

ŁAŁ!
Mejgosia jestem pod wrażeniem !!!

Filo,połóż rękę pod mostkiem, wciągaj głęboko powietrze nosem-czujesz
jak Twoja ręka się unosi, wstrzymaj oddech na kilka sekund, następnie
wpuszczaj powoli powietrze ustami i tak przynajmniej kilka razy miarowo.
Napełniona powietrzem przepona się unosi,

Witaj Babko ;}warto sprobowac bo nigdy tego nie stosowalam przy zdenerwowaniu,moze takie oddychanie lepsze niż ziolka czy tabletki na uspokojenie

Mnie pomaga oddychanie kiedy jestem zdenerwowana. Super sposób na uspokojenie się, polecam.

no więc tak:
powoli wciągasz powietrze nosem, zamykasz oczy i skupiasz się na tym powietrzu które ciągniesz! Myslisz- teraz powietrze, tlen jest w dziurkach nosa, zbliza sie do płata czolowego, przeciska przez szczeliny w mózgu, posuwa sie potylicą na kark, przeplywa przez ramiona …………a na powrót- z przepony zahacza o żołądek , odwiedza drzewo oskrzelowe, wplywa łagodnie do gardelka i ….. wypuszczasz je ustami!
musisz sama stworzyć sobie drogę tego powietrza i tak ntensywnie o tym myslec,że nic Cie nie rozproszy, nie możesz slyszec świata zewnętrznego, to jest wstep do medytacji! Na mnie działa piorunująco!

Mejgosiu,napisz jak mam oddychać!

I była tu AA !
A co do artykułu to z oddychaniem spotkalam sie jakieś 30 lat temu , kiedy zapisalam sie na kursy karate! Na kilku pierwszych zajęciach właśnie uczyli nas oddychania i to mnie zniechęciło, gdyz myslalam że zaraz będą uczyc jakiś chwytów, a tu najpierw medytacja i te duperele i tak zerwałam z tym sportem! Ale oddychac się nauczylam i to do tego stopnia że jak przeczytalam na naszym portalu że takie specjalne oddychanie pomaga w uciązliwych objawach menopauzy, to zaraz to zastosowalam i pamiętacie jak bardzo mi to pomoglo! Czasami w chwilach zdenerwowania stosuje oddech przponowy i zaraz się wyciszam! To naprawdę dziala!

Nie zdajemy sobie często sprawy ze sposobu naszego oddychania.Nic dziwnego.W końcu oddech jest jedna z czynności,którą wykonujemy nieświadomie.Na studiach nauczono mnie świadomego oddechu.Bez tej świadomości nie wydobyłabym z siebie żadnego dźwięku.W moim przypadku jest to tzw.oddech przeponowo-żebrowy.Polecam świetną książkę:”Oddech,który leczy”Stelli Weller.

,,chcesz żyć długo- oddychaj głęboko i rzadko,,-
mądrość tybetańska
-świetny artykuł- jeszcze jesienią sporo rozprawiałyśmy o oddychaniu.
Praktykuję od lat oddychanie przeponowe, samopoczucie się poprawia,
organizm się wycisza-bardzo można sobie pomóc.

Cóż, uczmy się uzdrawiającego oddechu, ba – oddychajmy profilaktycznie!;) Dziś, gdy nasz system opieki zdrowotnej ograniczył w znacznym stopniu refundacje leków, wkrótce będziemy sobie mogli pozwolić jedynie na ten sposób leczenia:)

Swietny artykuł -nareszcie się przekonałam do tego typu oddychania.U mnie problem polega na tym, że dobrze wdycham, ale za szybko wydycham powietrze.Jakoś nie umiem wykonać tej czynności wolniej.W sytuacji stresowej to już w ogóle nie umiem zapanować nad oddechem Trzeba ćwiczyć.