Pasje i zainteresowania Psychologia
Może zostać pisarką?
Nieraz już złapałaś się na tym, że chciałabyś to opisać. Życie pisze takie scenariusze, których nie stworzyliby najzdolniejsi nawet reżyserzy. Ale to nawet nie chodzi o to co przeżyłaś, czego doświadczyłaś, ale o to, czego się nauczyłaś, chodzi o lekcje, jakie dało Ci życie, a które tak bardzo mogłyby wzbogacić tych, którzy by sięgnęli po ich lekturę.
Być może masz dusze poetki, być może wielką wyobraźnie, albo przełomowe doświadczenia – i zastanawiasz się czy przelać to na papier.Być może to już jest spisane na papierze, ale upchnięte w kąt szuflady i zastanawiasz się czy powinno ujrzeć światło dzienne, zostać wydane, udostępnione do sprzedaży.Decyzja jest oczywiście bardzo indywidualną, tym bardziej, że pisanie jest czynnością prawie intymną, bo przecież nie sposób nie przemycić w niej cząstki samej siebie.Wybór należy więc do Ciebie. Ja opowiem o psychologicznych zaletach pisania.
Pisanie pomaga
Pisanie, jak każda czynność twórcza należy do grupy tzw. czynności ekspresywnych, czyli takich, w których eksternalizujemy (uzewnętrzniamy) nasza osobowość. Ekspresja własnego Ja (naszych uczuć, emocji, przeżyć, doświadczeń, postaw, poglądów itd.) pełni wiele funkcji w psychologii. Do najważniejszych z nich zaliczamy ułatwienie w wyzbyciu się emocji negatywnych, albowiem dajemy im upust. Obrazowo można powiedzieć, że wyciągamy je z naszego wnętrza i umieszczamy na zewnątrz. Pisanie może więc pełnić role analogiczna do rozmowy z przyjaciółką, kiedy ‘wygadanie się’ pomaga pozbyć się złości czy żalu.
Po drugie, dzięki czynnościom ekspresywnym utrzymujemy korelaty zdrowia psychicznego, ponieważ opisując uczucia, przeżycia, świat porządkujemy je w swoim umyśle. Postrzeganie świata jako uporządkowanego, spójnego i poddanego jednostkowej kontroli jest składową tzw. poczucia koherencji, jednego z ważniejszych wyznaczników zdrowia psychicznego.
Zrealizuj marzenie
Po trzecie, samorealizacja – spełniając marzenie o pisaniu stajemy się kobietami bardziej zadowolonymi z siebie. Następnie istotną rolę odgrywa także przekazanie spuścizny. Pragnienie ‘aby coś po mnie pozostało’ jest szczególnie ważne dla osób dojrzałych i żyjących świadomie. Tomik poezji, eseje, felietony, książki są bodaj najbardziej namacalną spuścizną, jaka możemy po sobie zostawić. Jest to jednocześnie piękny prezent dla naszych bliskich, rodziny, znajomych.
Obraz naszej duszy
Wreszcie pisanie jest też metodą komunikacji. Może być sposobem opowiedzenia tych historii, które trudno ująć wprost, może być rozliczeniem się z tymi osobami, z którymi bezpośrednie porozumienie jest niemożliwe, może być przekazaniem tego co trudne, bolesne, wstydliwe. Może być uchyleniem rąbka tajemnicy, które w sobie nosimy i którymi chcemy się podzielić.
Jakakolwiek będzie Twoja ostateczna decyzja, gdybym miała możliwość sięgnięcia po historie spisane ręką dojrzałej, znającej życie kobiety nie zawaham się po nie sięgnąć i zrobię to z prawdziwą przyjemnością.
Joanna P.
« Do góry biust
pati25
11 lat temu
Pisanie ma wiele zalet.Aby pisać powieści trzeba trochę wyobraźni.Ja zajęłam się pisaniem naszej portalowej powieści 🙂
Emilly27k
12 lat temu
Tak na dobrą sprawę zostanie pisarkę troszkę kosztuje wyrzeczeń. Panie , które są już w kwiecie wieku mogą sobie pozwolić na napisanie książki, gdyż to będzie dobry sposób na komunikację z przyszłym czytelnikiem:)
drobina
12 lat temu
Kiedy byłam w podstawówce pisałam pamiętnik. Taki zwykły: o tym, co zdarzyło się w szkole, czy o zabawach z dziećmi na podwórku. Nie było tam wielkich tajemnic, tylko te malutkie, dziecinne, ale jak to mówią, tajemnica to tajemnica. Któregoś dnia przyłapałam mojego ojca na czytaniu i ze złości, i żalu wyrzuciłam mój pamiętnik do śmietnika. Szkoda, bo dzisiaj bym go chętnie poczytała. Z późniejszych lat szkolnych zachowało się kilka moich wierszy, ale są ukryte głęboko, głęboko… Może kiedyś pokażę je moim dzieciom lub wnukom, albo same je odnajdą, jak mnie już nie będzie.
Emilly27k
12 lat temu
Jeśli się chce zostać pisarzem w kwiecie wieku , czemu nie.Wystarczy temat, pasja i dobre chęci.
Redakcja
12 lat temu
Drogie Panie
Prosiliśmy i upominaliśmy, aby dyskusje nietyczące się tematu artykułu, toczyć na forum we właściwej kategorii (a jeśli nie da się wyznaczyć właściwej, to zawsze jest dział „Pogaduchy o wszystkim i niczym”). Ponieważ jest to kolejny raz, kiedy artykuł został 'zaspamowany’, zdecydowaliśmy się usunąć wypowiedzi odbiegające od tematu artykułu, pod którym zostały umieszczone. Być może to spowoduje, że pisząc swoje wypowiedzi, będziecie miały również na uwadze podpunkty regulaminu, których naprawdę wiele nie ma.
Prosimy również o więcej szacunku dla siebie nawzajem.
Pozdrawiamy
Emilly27k
12 lat temu
Wiesz jakoś na sławie mi nie zależy. To będzie chwilowe 5 minut, a co potem? Mam naturę skromnej osoby i taka pozostanę.
linet
12 lat temu
Emilly, nawet pisząc do szuflady, można kiedyś zostac odkrytym. Wyobraź sobie, że np. po 100 latach ,ktos znajduje w Twoim rodzinnym domu Twoje rękopisy /czy tam komputeropisy:)/ Znawcy orzekają, że to kawał dobrej literatury. Robi sie szum medialny, Twoi potomkowie walczą o prawa do tego literackiego spadku, bo czują „żyłę złota”, wydawcy prześcigają sie w pierwszeństwie do wydania dzieł zebranych.
Wreszcie Twoje utwory wchodzą na listę lektur szkolnych. Uczniowie mówią „Emilly trudniejsza od Żeromskiego”:) Czy to nie piękna wizja?
Emilly27k
12 lat temu
Nie mam problemów , ponieważ ja lubię pisać.Pisanie jest ciekawe, pobudza do myślenia. Jeżeli nie wie co ma się powiedzieć to lepiej jest zapisać.Lubie pisać, ale czasem swoje pomysły chowam do szafy, bo tam ich miejsce i kiedy ujrzą tego nie wiadomo:)
wodniczka50
12 lat temu
Witam
Ja piszę bajeczki rymowanki które chciałabym wydać. Ponadto piszę wiersze religijne rymowane. Piszę też bloga. Lubię to robić zatem może rzeczywiście tak się realizuję?
Pozdrawiam