Kobieca przyjaźń ma w sobie magiczną moc, o której często zapominamy w codziennej gonitwie. Niestety, wiele z nas nieufnie podchodzi do innych pań. W większości przypadków jest to całkowicie nieuzasadnione, a nasze negatywne nastawienie bierze się ze stereotypów, które zostały nam wpojone. W naszym artykule pokazujemy, w czym tkwi siła kobiecej przyjaźni.
Spis treści:
- Czym się różni kobieca przyjaźń od męskiej?
- Jak wygląda kobieca przyjaźń?
- Prawdziwe przyjaciółki nie rywalizują ze sobą
- Kobieca przyjaźń a egalitaryzm
- Przyjaźń oparta na bliskości
- Zwracanie uwagi przyjacielowi
- Spotkanie z przyjaciółką jako forma psychoterapii
Czym się różni kobieca przyjaźń od męskiej?
Nie każda przyjaźń jest taka sama. Kobiety i mężczyźni różnią się podejściem do życia. Kobieca przyjaźń stanowi porozumienie emocjonalne. Tutaj bardziej liczy się to, czy druga osoba czuje to, co ja. Czy podobnie odbiera pewne rzeczy, postawy innych osób. Krótko mówiąc, kobieca przyjaźń często rodzi się na podobnej emocjonalności, wrażliwości i światopoglądzie. Natomiast męska przyjaźń jest ukierunkowana na działanie. Panowie od początku zwracają uwagę na to, co mogą razem zrobić. Męskie przyjaźnie często nawiązują się podczas uprawiania sportu, zlotu samochodowego czy wspólnej pracy.
Jak wygląda kobieca przyjaźń?
Kobieca przyjaźń często opiera się na wyjaśnianiu, motywacji i wspólnym działaniu. Np. panie wyjaśniają sobie, dlaczego warto się zaszczepić. Podają sobie merytoryczne argumenty, motywują się słowami, że same dobrze przeszły szczepionkę, u nikogo z rodziny nie wydarzyło się nic złego. Następnie, gdy jedna przekona drugą, zawozi ją na szczepienie i towarzyszy w tym wydarzeniu. Kobiety dzięki swojemu towarzystwu lepiej poznają siebie, swoje potrzeby. Po zaszczepieniu jedna z przyjaciółek może stwierdzić, że spadł jej z serca ogromny ciężar, ponieważ cały czas ta sprawa jej ciążyła.
Prawdziwe przyjaciółki nie rywalizują ze sobą
Męska przyjaźń nie wyklucza rywalizacji. Chociaż panowie razem uprawiają sport, czy jeżdżą na zloty samochodowe, nie przeszkadza im to konkurować ze sobą. Tymczasem prawdziwe przyjaciółki nie rywalizują ze sobą. Panie zazwyczaj w ogóle nie odczuwają takiej potrzeby. Jednocześnie często możemy od kogoś usłyszeć ostrzeżenie, aby uważać, bo przyjaciółka czyha na naszego męża i będzie próbowała go uwieść.
Zdjęcie autorstwa Elina Fairytale z Pexels
Kobieca przyjaźń a egalitaryzm
Kobieca przyjaźń nie patrzy na to, czy druga kobieta zajmuje równorzędne stanowisko i ma taką samą pozycję społeczną. Najważniejsze jest porozumienie emocjonalne. Możemy zaprzyjaźnić się z kobietą o niższym wykształceniu niż nasze. Nie patrzymy także na wiek. Naszą przyjaciółką może zostać zarówno kobieta starsza, jak i młodsza od nas samych. Da się tutaj dostrzec pewną równość. Panie w mniejszym stopniu szufladkują i wartościują ludzi.
Przyjaźń oparta na bliskości
Kobieca przyjaźń tym różni się od męskiej, że jest oparta na bliskości. Dzięki przyjaciółce mam świadomość, że komuś na mnie zależy. Gdy pojawi się problem, mogę do niej zadzwonić lub pojechać, opowiedzieć o nim. Na pewno zostanę wysłuchana, przyjaciółka udzieli mi też emocjonalnego wsparcia, a na koniec obie zastanowimy się, czy ten problem można jakoś rozwiązać. Mężczyźni od razu udzielają rad, dlatego wiele z nas nie lubi im opowiadać o swoich zmartwieniach, ponieważ nie oferują nam tego, czego w danej chwili najbardziej potrzebujemy. Chęć bycia wysłuchaną jest u nas najważniejsza.
Zwracanie uwagi przyjacielowi
W życiu bywa różnie. Czasem świetnie się dogadujemy. Czasem jednak czujemy, że musimy zwrócić uwagę przyjacielowi. Może nas martwić fakt, że zbyt często sięga do kieliszka, wygląda niezdrowo etc. O ile kobieta może kobiecie zwrócić uwagę, najwyżej obie się pokłócą, a za jakiś czas pogodzą, o tyle mężczyzna często reagują agresją na jakąkolwiek informację nie po jego myśli.
Spotkanie z przyjaciółką jako forma psychoterapii
Rozmowa dwóch kobiet nie ma nic wspólnego z chwaleniem się sukcesami zawodowymi. My nie musimy sobie nic udowadniać. Zazwyczaj spotykamy się po to, aby porozmawiać na różne sprawy. Przekazać przyjaciółce informację o tym, co nas cieszy, a co martwi. Po rozmowie, nawet jeśli nie niesie ona rozwiązania problemu, czujemy się dużo lepiej, ponieważ wiemy, że mamy obok siebie życzliwą osobę, która nas rozumie, a w razie potrzeby pomoże. Spotkanie z przyjaciółką doskonale sprawdza się jako forma psychoterapii. Panie, które często ze sobą rozmawiają, rzadziej cierpią na problemy emocjonalne. Te ostatnie to w dużej mierze przypadłość mężczyzn. Oni, po pierwsze, nie są nauczeni przyznawania się do swoich słabości. Po drugie, przyjaciel nie zrozumie ich emocji, na tego typu zwierzenia raczej zareaguje negatywnie.
