Twórczość to pojęcie wieloznaczne. Najczęściej kojarzone z artystami oraz ich dziełami – świadczącymi o wysokich umiejętności lub geniuszu. W takim rozumieniu twórczość jest cechą jednostki.
Czy rzeczywiście twórczy mogą być tylko wybitni? Rogersowska psychologia humanistyczna, traktuje twórczość jako cechę osobowości, którą posiada każdy człowiek. Jest to bardzo pozytywna idea, ale nie twierdzenie naukowe.
Obudź w sobie dziecko
Dwu, trzyletnie dziecko nieustannie poznaje najbliższe otoczenie. Nie boi się eksperymentować, ryzykować, zdobywać, wszystkiego dotykać oraz próbować. Spostrzeżenie i pojęcie każdej nowej reguły obwieszcza radością godną odkrywcy. Czerpie szczerą satysfakcję z prywatnych, małych odkryć. Otoczenie przyciąga nieodpartą ciekawość, jak magnez opiłki żelaza i znajduje odbicie w rysunkach, rzeźbach z plasteliny, czyli twórczości małego człowieka.
Jak to się dzieje, że jako dorośli ludzie tracimy dużą część twórczego potencjału z dzieciństwa? W procesie dorastania gubimy odwagę, spontaniczność działania, zaczynamy zachowywać się mniej swobodnie przejmując gotowe stereotypy myślenia. Miewamy problemy z akceptacją siebie i kierunku własnych działań, chociaż decyzje podejmujemy samodzielnie, świadomi konsekwencji. Niepotrzebnie także panicznie b0imy się zmian
Twórczość dorosłych ma znacznie większe możliwości niż dzieci. Tymczasem tylko podziwiamy albo zazdrościmy twórczym przyjaciołom, sami tocząc wewnętrzne walki pomiędzy samokontrolą, a obroną własnych planów. Wybory podejmowane są wśród rozterek, lęków, braku wiary we własne siły. Niestety, znika spontaniczna radość z samego faktu, że w życiu pojawia się nowa jakość. Gdy dorastamy nowość zaczyna budzić lęki. Gdyby dzieci miały podejście dorosłych, nigdy niczego nie chciałyby dowiedzieć się o świecie.
Powinniśmy brać przykład od dzieci. Wspaniale ujął to Paulo Coelho w książce “Piąta Góra”:
Dziecko może nauczyć dorosłych trzech rzeczy: cieszyć się bez powodu, być ciągle czymś zajętym i domagać się – ze wszystkich sił – tego, czego pragnie.
Odkryj swoją twórczą duszę
Jak odnaleźć drogę do własnej twórczości? Można oczywiście szukać wśród naukowych argumentów, ale dużo łatwiej wziąć lekcje u trzylatka. Spróbować jeszcze raz zostać bohaterem w krainie przygód, czasem bezpiecznych utwierdzających w przekonaniu o odwadze, a czasem trochę strasznych, z których wychodzimy śmiało i swobodnie. Raz na jakiś czas zapomnij o terminarzu czy schematycznym grafiku dnia – spróbuj Spontanicznie planować kolejne zadanie. Przecież naprawdę, życie zdarza się tylko raz.
Drogie Panie, swoją twórczość możecie przelać na papier – czekamy na Wasze refleksje dotyczące menopauzy. Zapraszamy do wzięcia udziału w konkursie Menopauza na wesoło oraz Łamiemy stereotypy
Jeżeli zawsze marzyłaś o tym, żeby zostać pisarką, to właśnie teraz masz taką szansę!
A.Sajdak