Nazwa żeń-szenia wywodzi się od chińskiego wyrazu rénshēn, oznaczającego „człowiek-korzeń”. Pochodzi od niezwykłego kształtu korzenia tej rośliny, który – podobnie jak znana z magicznych właściwości mandragora – przypomina ludzką sylwetkę. Czy można się zatem dziwić, że od ponad czterech tysięcy lat żeń-szeniowi przypisuje się rozliczne, zarówno zdrowotne, jak i magiczne cechy?
Żeń-szeń najczęściej jest spożywany w formie surowej lub suszonej, ale na rynku można też spotkać czerwony żeń-szeń. To korzeń żeń-szenia, który został poddany działaniu ciepła, najczęściej za pomocą pary wodnej albo po prostu przez wystawienie na słońce. Zwykle jest marynowany w ziołach. Ten rodzaj żeń-szenia w chińskiej medycynie jest najbardziej powiązany z dodawaniem energii i poprawianiem sprawności seksualnej. Za najsilniejszy i najbardziej pożądany rodzaj żeń-szenia uważa się jednak ten występujący dziko. Ze względu na swoją popularność i długi czas wzrostu nie tylko jest niezwykle rzadki, ale także znacznie droższy od swoich uprawianych pobratymców.
„Filiżanka Smaków” nr 6(26), październik 2011
www.filizankasmakow.pl
Agnieszka Kąkol
