Telefon komórkowy – czy potrafimy jeszcze bez niego żyć?

Mogłabym obyć się bez komórki , staram się robić sobie w tygodniu dzień bez telefonu. Jak widzę osoby uzależnione od telefonów, to mnie przeraża. Widzę to u mojego syna.
Nie korzystam z internetu w telefonie.
Spróbuję eksperymentu z tygodniową przerwą w korzystaniu z komórki;)

ja tez nie moglabym sie obyc bez komroki z dostepem stalym do netu

mi też byłoby ciężko bez telefonu. Sama nie lubię jak przypadkiem zostawię go w domu, co naszczęście nie zdarza się za często

Oj bardzo trudno byłoby mi żyć bez komórki. Nie wyobrażam sobie w dzisiejszych czasach łatwego funkcjonowania bez mojej „cegły”. Chociaż z drugiej strony jeszcze nie tak dawno prawie nikt nie miał komórki, a jakoś się ludzie komunikowali…
Zgadzam się ze słowami, że jest to urządzenie służące nie tylko do rozmów, ale bardzo osobistą rzeczą, z którą trudno się rozstać 😉 Za pomocą telefonu nie tylko dzwonię i piszę, ale również robię zdjęcia, nastawiam budzik, korzystam z kalendarza i kalkulatora.

Oj bez telefonu trudno by mi się było teraz obejść. Nie idę z postępem, bo mój telefon nie jest dotykowy, a to dlatego, że nie lubię takiego. Wystarczają mi podstawowe funkcje bez tych wszystkich bajerów, których i tak bym nie używała, bo nawet te które mam w swoim telefonie nie są mi wszystkie potrzebne.
Pamiętam jak miałam przygodę z telefonem w roli głównej na pierwszym roku studiów. Na wykładzie z kultury języka polskiego pisałam sms’a i niestety wykładowca to zauważył i w rezultacie musiałam napisać referat na temat kultury korzystania z telefonu komórkowego w miejscach publicznych. Musiałam go odczytać na auli do mikrofonu przed wszystkimi z roku. Choć było to stresujące wydarzenie, to teraz budzi uśmiech na mej twarzy 🙂

Ja w kawiarni tez raczej komorki nie wylaczam ( chociaz to rowniez zalezy od sytuacji ) mam telefon po prostu zamiast na stoliku, w torebce.

ell@ wylaczanie komorki w pewnych sytuacjach jest to bardzo zdrowy odruch. Ja osobiscie bardzo nie lubie jak np. w kawiarni, restauracji, komorki leza sobie na stolikach. Mysle, ze nie tam ich miejsce.

Mam taką typową „wielozadaniową” komórkę. Zawsze po zakupie nowej personalizuję ją sobie, czynię osobistą, moją !
Nie wyobrażam sobie życia bez telefonu komórkowego. Co nie znaczy – że mam ją cały czas włączoną. Nie. Nie lubię być „na smyczy”, nie lubię telefonów czy SMS-ów o niewygodnych dla mnie porach. Wyłączam ją często – w niedzielę lub na wakacjach, w kinie czy w gościach itp

Mam telefon komórkowy i oczywiście go używam,ale wydaje mi się,że potrafiłabym się bez niego obejść.Często,gdy mam jakieś spotkanie czy koncert nie zabieram ze sobą telefonu albo go wyłączam.Denerwuje mnie,gdy telefon zaczyna dzwonić w najmniej odpowiednim momencie.Moja mama nie ma komórki i nawet nie chce słyszeć o tym,żeby go mieć.Stwierdziła,że nie będzie niewolnikiem telefonu.I ma rację!Jestem osobą publiczną,więc muszę mieć telefon,ale moje życie na szczęście nie jest uzależnione od jego istnienia i działania.

Bardzo pożyteczny wynalazek! Jeszcze 10 lat temu nie myślałam, że tak daleko sprawy zajdą. Dziś ludzie rezygnują z telefonów stacjonarnych, tak tanie są rozmowy operatorów sieci komórkowych, a przy okazji – tyle innych funkcji posiada taki telefon, że żyć bez niego dziś nie sposób. Trzeba tylko uważać, żeby nie nosić go przy ciele, zwłaszcza mężczyźni to robią, a wiadomo, że to promieniowanie jednak jest szkodliwe.

Prawie każda osoba ma telefon komórkowy.Bardzo jest przydatny w życiu codziennym.Nie wyobrażamy sobie ,że mogło by go nie byc.Słyszałam w TV,że naukowcy stwierdzili,że może on byc przyczyną raka mózgu,że jak długo się rozmawia.

To prawda, ze niełatwo znaleźć dziś osobę , która nie miałaby telefonu komórkowego. Czasem idąc ulicą, obserwuję, ile osób w zasięgu mojego wzroku rozmawia przez komórkę. Prawie się nie zdarza, żeby nie było takich osób. A kultura rozmowy w miejscach publicznych, to temat pozostawiający wiele do życzenia. Często hałaśliwe, nieraz bardzo osobiste, bywa, że „wzmocnione” niecenzuralnymi słowami, bardzo rażą. Dla niektórych cicho i dyskretnie, bywa nie do pojęcia.
Interesuje mnie też kwestia wpływu promieniowania telefonów komórkowych na zdrowie. Bardzo sprzeczne są doniesienia na ten temat. Jak jest naprawdę, chyba jeszcze nie wiadomo.
Mjbz, masz rację, że telefon nieodbierany przez dłuzszy czas, to niepokój i panika.

mjbz1961 dokłądnie to samo przeżywam wiele razy. A jak już drugi dzień nie mogę się dodzwonić to oczywiście widzę czarny scenariusz. Telefon ma jednak wiele zalet, chociaż ja osobiście prawie nigdy nie zabieram go z domu, gdy wychodzę. Powó – i tak nie słyszę w tłumie ludzi, samochodów, krzykach, rozmowach….

Telefon bardzo ułatwia życie ale są sytuacje, że bardzo je utrudnia. Dzwonimy np do naszego dziecka a ono nie odbiera.Najpierw spokojnie, dzwonimy raz jeszcze i jeszcze i jeszcze i zaczynamy panikować. Co się stało? dlaczego nie odbiera? A nasze dziecko np ma wyłączony dźwięk bo miało wczesniej zajęcia albo poszło do kina (jest dorosłe) i nie powiedziało nam o tym (trudno żeby się nam ciągle spowiadało ze swoich kroków)…i niepokój mamy gotowy. Więcej jednak jest plusów niż minusów z posiadania telefonu :). Dzis podobno trzeba być bardzo bogatym, żeby móc sobie pozwolić na jego brak.