Kiedy choroba jest bardzo posunięta, a guz dużych rozmiarów, pozostaje amputacja. Usunięcie piersi ratuje życie. Jest to trudny zabieg dla każdej kobiety, ale konieczny.
W każdym przypadku rodzaj cięcia i decyzja o zakresie wycięcia węzłów chłonnych należy do operatora. Ma na nią wpływ wiele czynników m.in.: lokalizacja i wielkość guza, lokalizacja blizn po wycięciu guza lub po biopsji, obecność makroskopowo zmienionych węzłów chłonnych.
- Radykalna mastektomia (amputacja piersi metodą Halsteda)
Obecnie jest zabiegiem prawie niewykonywanym. Polega na amputacji piersi wraz z węzłami chłonnymi dołu pachowego i dodatkowo na wycięciu mięśnia piersiowego większego. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że usunięcie mięśnia piersiowego nie wpływa na przeżycia pacjentek, natomiast wiąże się ze znacznie większą ilością powikłań i gorszą jakością życia pacjentek.
Rehabilitacja
Pacjentka w trakcie leczenia, a także po jego zakończeniu, wymaga stałej rehabilitacji. Najważniejszą jej formą w przypadku raka piersi jest fizjoterapia. Kończyna górna po stronie operowanej powinna być w odpowiedni sposób masowana, ćwiczona i układana. Większość zabiegów pacjentki muszą wykonywać codziennie samodzielnie. Zapobiega to narastaniu obrzęku limfatycznego, który zagraża szczególnie chorym po usunięciu węzłów chłonnych pachy. Także w leczeniu paliatywnym raka piersi bardzo ważną rolę odgrywa rehabilitacja. Ze względu na to, że nieumiejętnie stosowana może pogorszyć stan chorej, prowadzona powinna być przez rehabilitanta o bardzo dużych kwalifikacjach.
Zuzanna Górka
