Czy wiesz że...? Zdrowie
HIV/AIDS Anna Grzeszczuk
W latach 90. ubiegłego wieku doniesienia nt. tajemniczego wirusa HIV budziły ogromne emocje. Ludzie obawiali się, że mogą zachorować na AIDS, czyli zespół nabytego niedoboru odporności. Co wiemy o wirusie HIV 30 lat po wyizolowaniu go przez Roberto Gallo z USA?
HIV, zwany ludzkim wirusem niedoboru odporności, jest zaliczany do retrowirusów. Oznacza to, iż jego materiał genetyczny składa się z kwasu rybonukleinowego, który za sprawą enzymu, odwrotnej transkryptazy, jest „przepisywany” na DNA. Ten proces odgrywa niezwykle istotną rolę. Kwas RNA nie mógłby się zintegrować z genomem gospodarza. W związku z tym, iż odwrotna transkryptaza pozwala „przepisać” kwas rybonukleinowy na DNA, przekształcona cząstka „wbudowuje” się do naszego materiału genetycznego.
Rodzaje wirusa HIV
HIV może doprowadzić do AIDS, czyli zespołu nabytego niedoboru odporności. W tym miejscu warto zaznaczyć, iż obecnie medycyna dysponuje lekami, które pozwalają powstrzymać proces namnażania wirusa. Osoby zarażone mogą prowadzić normalne życie pod warunkiem, że regularnie zażywają przepisane farmaceutyki i znajdują się pod stałą kontrolą lekarza. Wyróżniamy dwa rodzaje wirusa: HIV-1 i HIV-2. Pierwszy z nich został wyizolowany w 1984 roku przez Roberto Gallo. Z kolei HIV-2, odkryty przez francuskich naukowców w 1986 roku, pod względem budowy przypomina SIV, czyli wirusa atakującego zachodnioafrykańskie małpy.
Problemy z opracowaniem leku
Zagrożenie, jakie niesie ze sobą HIV, sprawiło, iż naukowcy przystąpili do szczegółowych badań. Dzięki ich pracy dysponujemy dużą wiedzą nt. wirusa. Niestety, wynalezienie skutecznego leku utrudnia fakt, iż HIV charakteryzuje się dużą zmiennością. W tym miejscu warto zaznaczyć, iż wirus, który wykryto na początku infekcji, często różni się od tego wyizolowanego po dwóch latach.
HIV – zróżnicowany przebieg infekcji
W zależności od drogi zakażenia, infekcje różnią się nasileniem. HIV przyłącza się do komórek, które posiadają na swojej powierzchni antygeny CD4, czyli do makrofagów, limfocytów T pomocniczych i komórek mikrogleju. Jeśli zakażenie nastąpi podczas stosunku płciowego, jako pierwsze wirus atakuje makrofagi. Jeśli HIV wniknie do organizmu przez krew, przyłącza się do limfocytów T pomocniczych, a infekcja przyjmuje ostrzejszy przebieg.
Irmina
W latach 90. ubiegłego wieku doniesienia nt. tajemniczego wirusa HIV budziły ogromne emocje. Ludzie obawiali się, że mogą zachorować na AIDS, czyli zespół nabytego niedoboru odporności. Co wiemy o wirusie HIV 30 lat po wyizolowaniu go przez Roberto Gallo z USA?
Stygmatyzacja nosicieli
Na początku lat 90. wirus HIV budził ogromne emocje. Ludzie obawiali się go, ponieważ niewiele o nim wiedzieli. Stygmatyzowano nosicieli, nie podawano im ręki i wyrzucano z pracy. Osoby, które mieszkały w pobliżu MONAR-u, domagały się zamknięcia ośrodka. Wiele z nich obawiało się, że komar, który ugryzł narkomana, może je zarazić. W rzeczywistości kontakt z nosicielem wirusa HIV nie niesie ze sobą zagrożenia pod warunkiem, że przestrzegamy kilku prostych zasad.
Drogi zakażenia wirusem HIV
Wirus może wniknąć do organizmu podczas stosunku płciowego, transfuzji, porodu, karmienia mlekiem matki-nosicielki oraz wskutek używania igieł zanieczyszczonych krwią. Ryzyko zakażenia można zminimalizować, używając prezerwatyw, unikając przypadkowych kontaktów seksualnych i korzystając z czystych strzykawek.
Zasady bezpieczeństwa
W placówkach opieki medycznej należy zwracać uwagę, czy personel bezwzględnie zmienia rękawiczki, otwiera czyste strzykawki itd. Niestety, niektórzy lekarze ignorują zagrożenie. Jeśli zauważymy, że dentystka myje rękawiczki nad zlewem, zamiast wyrzucić je do kosza i założyć nowe, poinformujmy ją o swoich zastrzeżeniach. Kontrolujmy też zachowanie fryzjerki i manikiurzystki. Jeśli używają one narzędzi wielokrotnego użytku, po każdym kliencie powinny podawać je sterylizacji. Problemu nie rozwiązuje przetarcie brzytwy roztworem etanolu czy ścierką antybakteryjną.
HIV – leczenie
Do niedawna wirus HIV budził panikę. Ludzie obawiali się go, ponieważ często prowadził do AIDS, czyli zespołu nabytego niedoboru odporności. Obecnie dysponujemy lekami, które mogą ograniczyć namnażanie wirusa. Osiągnięcia medycyny sprawiły, iż wielu ludzi uznało, iż problem został rozwiązany. Wprawdzie nie wynaleziono farmaceutyku, który usunąłby wirusa z organizmu, ale HIV nie oznacza już wyroku śmierci. Mieszkańcy Europy przestali bać się zakażenia i problem zaczął narastać.
Zespół nabytego niedoboru odporności
Mianem AIDS określamy zespół nabytego niedoboru odporności, który stanowi końcowe stadium zakażenia wirusem HIV. U osób dotkniętych tą przypadłością obserwuje się niski poziom limfocytów CD4. Nasz organizm staje się podatny na infekcje. Jeśli zaobserwujemy u siebie nawracające zakażenia grzybicze czy nietypowe zapalenie płuc, powinniśmy wykonać badania krwi na obecność wirusa HIV. W przypadku mięsaka Kaposiego, rzadkiego nowotworu, lekarz powinien zlecić stosowne testy.
Irmina
W latach 90. ubiegłego wieku doniesienia nt. tajemniczego wirusa HIV budziły ogromne emocje. Ludzie obawiali się, że mogą zachorować na AIDS, czyli zespół nabytego niedoboru odporności. Co wiemy o wirusie HIV 30 lat po wyizolowaniu go przez Roberto Gallo z USA?
Zespół nabytego niedoboru odporności
Mianem AIDS określamy zespół nabytego niedoboru odporności, który stanowi końcowe stadium zakażenia wirusem HIV. U osób dotkniętych tą przypadłością obserwuje się niski poziom limfocytów CD4. Nasz organizm staje się podatny na infekcje. Jeśli zaobserwujemy u siebie nawracające zakażenia grzybicze czy nietypowe zapalenie płuc, powinniśmy wykonać badania krwi na obecność wirusa HIV. W przypadku mięsaka Kaposiego, rzadkiego nowotworu, lekarz powinien zlecić stosowne testy.
„HIV/AIDS” Anny Grzeszczuk
Książka „HIV/AIDS” pod redakcją Anny Grzeszczuk, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Lekarskiego PZWL, stanowi cenne źródło informacji. Obrazuje ona obecny stan wiedzy nt. ludzkiego wirusa niedoboru odporności.
W związku z tym, iż co roku zwiększa się odsetek nosicieli wirusa HIV, lekarze różnych specjalności stają przed nie lada wyzwaniem. Walka z „wrogiem” wymaga skoordynowanych działań wszystkich, którzy składali przysięgę Hipokratesa, od neonatologów po geriatrów.
Współczesna medycyna dysponuje narzędziami, które pozwalają kontrolować przebieg infekcji. Osoba, u której namnażanie wirusa zostanie spowolnione, może normalnie funkcjonować i dożyć sędziwego wieku. W tym miejscu warto zaznaczyć, iż nosicielka może urodzić zdrowe dziecko pod warunkiem, że od początku do końca ciąży będzie znajdowała się pod ścisłą opieką lekarza. Niezwykle istotną rolę odgrywa edukacja środowiska medycznego. Specjaliści muszą zapoznać się z najnowszymi wytycznymi dotyczącymi opieki nad nosicielami wirusa HIV.
Książka pod redakcją Anny Grzeszczuk charakteryzuje się praktycznym układem treści. Sygnalizuje tematy, które należy zgłębić, aby dysponować kompleksową wiedzą nt. HIV i AIDS. Autorzy publikacji pragną uwrażliwić lekarzy na objawy, które powinny skłonić ich do skierowania pacjenta na badania w kierunku zakażenia.
Irmina
« Brak miesiączki – przyczyny
Tess
9 lat temu
Co za straszna, śmiertelna choroba. Trzeba uważać i przestrzegać młodych przed pochopnym życiem. A lekarze niech się douczają.
Emilly27k
9 lat temu
Z tym,że nie zawsze zachowana jest ta higiena. W prywatnych gabinetach dbają o to, a nie wiem jak to jest w ośrodkach zdrowia.
stazyz
9 lat temu
Najwięcej zakażeń przenosi się właśnie poprzez ręce, innymi słowy, przez nie stosowanie prawidłowej higieny rąk. Pamiętajmy jedne rękawiczki dla jednego pacjenta! Po zdjęciu zawsze należy dodatkowo umyć ręce ( w związku z różną porowatością rękawiczek) i dobrze jest je zdezynfekować. Po takich zabiegach pracownik medyczny może przystąpić do drugiego pacjenta. Zawsze obowiązkowa dezynfekcja i sterylizacja sprzętu, obojętnie czy to medycznego czy np. fryzjerskiego, albowiem klient/pacjent bardzo rzadko zgłasza że jest nosicielem HIV czy innej choroby np. WZW z wiadomych przyczyn… 😉
drobina
9 lat temu
Ciekawy artykuł, chociaż temat raczej smutny. Dotychczas moja wiedza na temat HIV/AIDS była bardzo pobieżna. Myślę, że warto przeczytać książkę Anny Grzeszczuk, żeby znaleźć odpowiedź na nurtujace nas pytania o tej chorobie.
pati25
9 lat temu
Dużo informacji o tej groźnej chorobie jest w tym artykule.
Powinniśmy wiedzieć o tej chorobie dostatecznie dużo,aby jej unikać.Aby nie doszło do zarażenia.Odpowiednią publikacją na temat HIV może być książka Anny Grzeszczuk „HIV/AIDS „
Emilly27k
9 lat temu
Z tym,że Mindi nie wszyscy pamiętają o zakładaniu rękawiczek.Jest to nie higieniczne. Lekarz ginekolog dba o te sprawy, a inny lekarz nie. Moim zdaniem istotne jest aby każdy lekarz mył ręce po zbadaniu pacjenta.
Mindi
9 lat temu
To podstępna choroba, która stwarza wszystkim zagrożenie, bo przecież można nawet przy pobieraniu krwi czy u dentysty się zarazić, jeśli spotkamy niekompetentnego. Dobrze wiedzieć o tej chorobie jak najwięcej aby być jak najbardziej bezpiecznym. Taką książkę powinni przeczytać wszyscy lekarze aby nie zaniedbać jakiś symptomów, bo czym szybciej rozpoznana choroba tym lepiej.
Emilly27k
9 lat temu
Dzięki odpowiedniemu leczeniu można zapobiec tej niebezpiecznej chorobie jaką jest AIDS.