Narcystyczne zaburzenie osobowości kojarzy nam się z niegroźną przypadłością, która sprowadza się do dbania o własny wizerunek. Niestety, ta obiegowa opinia sprawia, że problem często traktujemy w sposób lekceważący. Tymczasem narcystyczne zaburzenie osobowości to poważna przypadłość, która wpływa nie tylko na życie osoby nią dotkniętej, ale też jej najbliższego otoczenia. Jak wychowywać dziecko z narcystycznym partnerem?
Spis treści:
- Dlaczego narcyz jest okrutny dla bliskich?
- Jak wychowywać dziecko z narcystycznym partnerem, by czuło się kochane?
- Jak nauczyć dziecko empatii?
- Dlaczego warto chwalić dziecko?
- Narcystyczne zaburzenie osobowości a gaslighting
- Dziecięce marzenia – jak je wspierać?
- Ustalanie własnych granic
- Jak wyjaśnić dziecku narcyzm?
- Rozstanie z narcyzem – kiedy warto się na nie zdecydować?
Dlaczego narcyz jest okrutny dla bliskich?
Dlaczego narcyz jest złym ojcem i partnerem? Wynika to z poważnych zaburzeń, do których doszło na wczesnym etapie jego rozwoju. W rezultacie narcyz nie potrafi kochać i jest pozbawiony empatii. Skupia się tylko na sobie i swoim wizerunku. Innych ludzi traktuje przedmiotowo jak narzędzia, które mają mu pomóc dojść do celu. Partnerka jest często zdradzana przez narcyza, który często nawet nie kryje się ze swoją niewiernością. On nie patrzy na to, czy zadaje cierpienie innym. Wszystkie jego działania zmierzają do wzmocnienia jego wątłego ego. Wbrew pozorom, osoby cierpiące na narcystyczne zaburzenie osobowości mają niską i niestabilną samoocenę. On próbuje ją podbudować, jednak robi to kosztem innych, w tym swoich bliskich.
Jak wychowywać dziecko z narcystycznym partnerem, by czuło się kochane?
Jak wychowywać dziecko z narcystycznym partnerem? Przede wszystkim musisz sobie uświadomić, że twoje dziecko pada ofiara przemocy narcystycznej. W rezultacie potrzebuje od ciebie maksimum wsparcia, aby w dorosłym życiu również nie stać się narcyzem. Twój partner nigdy nie pokocha waszych dzieci. On zwyczajnie tego nie potrafi. Twoja miłość musi zatem wystarczyć. Powinnaś być uważna na potrzeby i przeżycia swoich dzieci.
Jak nauczyć dziecko empatii?
Narcyz nie posiada empatii, dlatego ty musisz nauczyć dzieci współodczuwania. Pokazuj im, że inni ludzie też cierpią, nie wolno ich krzywdzić, bo samemu nie lubimy przechodzić przez trudne chwile. Musisz uwrażliwić je na dobro innych, w tym ludzi, zwierząt i przyrody. Inaczej twoje dziecko zostanie małym potworem. Padnie ofiarą traumy pokoleniowej i w dorosłym życiu będzie traktowało innych przedmiotowo.
Dlaczego warto chwalić dziecko?
Osoby cierpiące na narcystyczne zaburzenie osobowości nigdy nie chwalą swoich dzieci. Ich sukcesy przypisują sobie. Ewentualnie uważają, że 5 z matematyki to za mało, lepsza byłaby 6. Krótko mówiąc, mają wobec swoich dzieci nierealistyczne oczekiwania. Musisz chwalić swoje dziecko za mniejsze i większe osiągnięcia. Twój krytyczny partner niszczy bowiem jego samoocenę. Twoją rolą jest ją wzmocnić i uczynić stabilną. Dziecko musi mieć świadomość, że w życiu czasem ponosi się porażki. Te jednak nie odbierają nam godności i wartości.
Narcystyczne zaburzenie osobowości a gaslighting
Narcyz ma tendencję do kwestionowania cudzych emocji. Lubi też podważać to, co widzimy, słyszymy i myślimy. Często wmawia nam własną interpretację, naszą poddając w wątpliwość. Musisz pokazać dziecku, że ma rację, że zupełnie inaczej widzi dany problem. Nie pozwól, aby ojciec doprowadził twoją pociechę na granicę obłędu. Pozbawił go wiary we własne odczucia, przemyślenia i spostrzeżenia. Jeśli w porę nie zainterweniujesz, twoje dziecko będzie pozbawione pewności siebie. Każdy będzie mógł mu coś wmówić i wykorzystać do własnych celów. Musisz też zaakceptować emocje dziecka. Pokazać mu, że każda z nich jest ważna, bo o czymś mówi.
Dziecięce marzenia – jak je wspierać?
Pozwól dziecku być sobą. Osoby cierpiące na narcystyczne zaburzenie osobowości często traktują swoje pociechy jak przedłużenie własnego ego. Zrzucają na nie własne niespełnione ambicje. Chcą, aby dziecko zostało lekarzem, architektem czy prawnikiem. Ono jednak może widzieć swoje szczęście gdzie indziej. Niekoniecznie chce spełnić sen swojego ojca o zawrotnej karierze zawodowej. Może też chcieć ją zrobić w zupełnie innej branży. Ty jako zdrowy rodzic jesteś odpowiedzialna za to, aby pozwolić dziecku być sobą.
Ustalanie własnych granic
Ucz je pilnowania własnych granic. Niestety, narcyz często je narusza. Próbuje wszystkim narzucić własne zdanie. Ewentualnie tworzy własne zasady, które nierzadko okazują się okrutne. Może np. zabraniać korzystania z suszarki do włosów, włączania kaloryfera w pokoju dziecięcym etc. To okrutny rodzic. Pokaż dziecku, że ma prawo do asertywności. Może wyznaczać własne granice i egzekwować ich poszanowanie.
Jak wyjaśnić dziecku narcyzm?
Często bardzo pomaga szczera rozmowa. Oczywiście, dziecko powinno być na tyle duże, aby zrozumieć to, co mamy mu do przekazania. Jeśli widzisz, że jego ojciec to narcyz, wyjaśnij swojej córce lub synowi, że ktoś taki cierpi na poważne zaburzenie osobowości. Nie potrafi kochać i okazywać empatii. Często jest okrutny i stosuje przemoc. Jednak w żadnym wypadku nie jest to wina dziecka czy twoja. On po prostu taki jest i nic go nie zmieni. Nie można zatem przejmować się jego słowami, ponieważ one nie mają znaczenia. Często mają za cel zranienie drugiego człowieka.
Rozstanie z narcyzem – kiedy warto się na nie zdecydować?
Jeśli zastanawiasz się, jak wychowywać dziecko z narcystycznym partnerem, to znaczy, że uświadomiłaś sobie wagę problemu. Może w takiej sytuacji warto pomyśleć nad rozstaniem? Narcyz nigdy się nie zmieni. Mamy tutaj do czynienia z poważnym zaburzeniem osobowości, którego nie da się wyleczyć. Trwanie u boku narcyza oznacza cierpienie. On będzie znęcał się nad tobą i dzieckiem. Nie chcesz przecież, aby je krzywdził. Odejdź od niego dla dobra dziecka. Jeśli nie masz pieniędzy, poszukaj pracy, odkładaj środki finansowe, a gdy uzbierasz ich dostatecznie dużo, wyprowadź się z dzieckiem do wynajętego mieszkania. Jeśli jesteś osobą religijną i wzięłaś z narcyzem ślub kościelny, możesz starać się o jego unieważnienie z powodu poważnych zaburzeń natury psychicznej, które z czasem rozpoznałaś u swojego partnera.
