Już Abraham Maslow zauważył, że potrzeby człowieka można podzielić na dwie główne kategorie. Do potrzeb niższego rzędu zaliczamy potrzeby fizjologiczne, czyli zaspokojenie głodu, pragnienia, dachu nad głową etc. Natomiast potrzeby wyższego rzędu mają wymiar emocjonalny i wiążą się ze spełnieniem. Ambicja niewątpliwie wiąże się z rozwojem. To właśnie ona zachęca nas do rozwoju. Gdy odczuwamy niedosyt, jeszcze bardziej przykładamy się do danego zadania. W rezultacie opracowujemy nowe rzeczy i technologie. Co daje nam ambicja?
Spis treści:
- Co nam daje ambicja?
- Osoby ambitne a potrzeba rozwoju
- Doskonalenie istniejących rozwiązań i postęp cywilizacyjny a poczucie niedosytu
- Osoby ambitne łatwiej pokonują przeszkody
- Chore ambicje i dążenie po trupach do celu
- Chorobliwy perfekcjonizm
- Co rodzi chore ambicje?
Co nam daje ambicja?
Gdyby ambicja, która prowadzi do spełnienia, nagle wyparowała, świat stanąłby w miejscu. Osoby, które jej nie odczuwają, często zadowalają się tym, co mają. Nie widzą sensu w podjęciu działań zmierzających do poprawy ich sytuacji. W kontekście społecznym często wspominamy o braku ambicji u osób, które należą do beneficjentów systemu socjalnego. Niektórzy wolą ubiegać się o kolejne zasiłki i mieszkać w nieciekawym miejscu niż zapisać się na kurs dofinansowany przez PUP i znaleźć pracę.
Osoby ambitne a potrzeba rozwoju
Osoby ambitne z kolei odczuwają potrzebę rozwoju. Np. ukończyły dobre studia, ale widzą, że w ich pracy przydałby się dodatkowy kurs. Jego odbycie przyniesie im dodatkowe uprawnienia, co przełoży się na awans i wyższe zarobki. Nawet gdy jest im ciężko, to nie poddają się. Ambicja dodaje im sił i sprawia, że łatwiej jest przetrwać wszelkie niedogodności.
Doskonalenie istniejących rozwiązań i postęp cywilizacyjny a poczucie niedosytu
Ambicja przyczynia się również do udoskonalania istniejących rozwiązań. Np. telefon komórkowy, który jako pierwszy pojawił się na rynku, był dość ciężki i niepraktyczny. Jego twórcy jednak ciągle szukali nowych technologii, dlatego dziś mamy do dyspozycji tak świetnie zaprojektowane smartfony, które można zaliczyć do urządzeń multifunkcyjnych.
Osoby ambitne łatwiej pokonują przeszkody
To właśnie ambicja każe nam się uczyć, rozwijać, zdobywać nowe umiejętności i tworzyć nowe rozwiązania. Dzięki niej dokonuje się postęp cywilizacyjny. Żyjemy coraz wygodniej i bardziej komfortowo. Oczywiście praca bywa męcząca, podobnie jak nauka. Często trzeba pokonać jakieś przeszkody, poczekać na efekt finalny. Jednak osoby ambitne tak łatwo się nie poddają.
Chore ambicje i dążenie po trupach do celu
Co daje nam ambicja? Jak wykazaliśmy powyżej, sporo dobrych rzeczy wynika z poczucia niedosytu. Jednak musimy sobie uświadomić, iż chore ambicje prowadzą do ludzkich tragedii. Dość dobrze obrazuje to przykład wojny za naszą wschodnią granicą. Rosja to ogromne państwo, które rozciąga się aż na dwa kontynenty. Posiada dostęp do wielu cennych zasobów, które mogłyby mieszkańcom tego kraju zapewnić dobrobyt. Niczego w Rosji nie brakuje, a mimo to kolejni przywódcy tego kraju zazwyczaj mają chore ambicje dotyczące podbijania kolejnych terenów. Nie zajmują się właściwym wykorzystaniem tego, co już mają. Ciągle odczuwają niedosyt i chore, mocarstwowe ambicje.
Chorobliwy perfekcjonizm
Chore ambicje wyrażają się również w tym, że musimy być we wszystkim najlepsi. Np. nie zadowala nas drugie miejsce w zawodach. 4,5 z jakiegoś przedmiotu na studiach to za mało. Ciągle mamy za małe mieszkanie, nawet gdy to liczy 100 metrów kwadratowych, a nasz samochód za 200 tysięcy złotych jest za mało prestiżowy. Chora ambicja sprawia, że nigdy nie czujemy się szczęśliwi i spełnieni.
Co rodzi chore ambicje?
Zazwyczaj chore ambicje, które rządzą życiem wielu ludzi, biorą się z dwóch postaw rodziców. Pierwsza z nich zakłada, że możesz być, kim chcesz. Nie zwraca ona uwagi na to, że ograniczają nas własne predyspozycje. Np. ktoś, kto jest świetny z matematyki, nie zacznie pisać wierszy i nie zostanie sławnym poetą. Druga postawa to miłość warunkowa, która sprawia, że dziecko czuje się kochane tylko wówczas, gdy spełnia wygórowane oczekiwania swoich rodziców. To właśnie dla nich 4,5 i jest niską oceną. Niewłaściwe postawy rodziców prowadzą do perfekcjonizmu, wiecznego niezadowolenia z życia i dążenia po trupach do celu.
