Nietrzymanie moczu to wstydliwa dolegliwość, która może skutecznie utrudnić nam życie. Najczęściej polega na popuszczaniu moczu w różnych sytuacjach, w których napinamy mięśnie – przy schylaniu się, kichaniu, bieganiu, śmiechu. Jest to wysiłkowe nietrzymanie moczu. U niektórych osób wstępuje nagłe parcie na mocz, którego wycieku nie są w stanie powstrzymać. Te objawy są na tyle przykre i krępujące, że chorzy często wycofują się z życia towarzyskiego i rezygnują z aktywności fizycznej. Niesłusznie uznają nietrzymanie moczu za element starzenia się. Dolegliwość tę można skutecznie leczyć, dlatego trzeba przełamać wstyd i powiedzieć o niej lekarzowi.
Nietrzymanie moczu dotyka co drugą panią po menopauzie. Kobiety cierpią z jego powodu nawet dwa razy częściej niż mężczyźni. Większość z nich długo zwleka ze zwierzenia się z problemem lekarzowi, przez co cierpi ich życie seksualne i towarzyskie. Niestety, dolegliwości związane z NTM nie mijają same, a raczej będą się nasilać. Szkoda czasu na wstyd – odpowiednie leczenie i ćwiczenia zlecone przez specjalistę gwarantują nam przywrócenie komfortu życia.
Nietrzymanie moczu – przyczyny
Wysiłkowe nietrzymanie moczu występuje najczęściej u kobiet po menopauzie ze względu na obniżony poziom hormonów płciowych. Estrogeny odpowiedzialne między innymi za odpowiednie napięcie mięśni przestają być produkowane w odpowiednich ilościach. Prowadzi to do osłabienia mięśni dna miednicy przytrzymujących pęcherz. Są one mniej sprawne i nie zamykają prawidłowo ujścia pęcherza, co sprawia, że popuszczamy mocz. Ten typ NTM pojawia się także u kobiet w trakcie ciąży i po urodzeniu dzieci. Gubienie moczu może być także wywołane przez infekcję układu moczowego, zaparcia, otyłość, obniżenie pęcherza, kamicę czy osłabienie cewki moczowej. Niekiedy towarzyszy też chorobom neurologicznym, takim jak stwardnienie rozsiane, lub pojawia się po operacjach ginekologicznych. Urolog za pomocą szeregu badań ustala przyczyny nietrzymania moczu, by dobrać odpowiednie dla nas leczenie.
Diagnostyka nietrzymania moczu
Problemy z pęcherzem mogą mieć różne przyczyny, dlatego konieczne są specjalistyczne badania. Jeżeli zdarza nam się gubienie moczu, powinnyśmy skierować się do lekarza – urologa lub ginekologa. Specjalista przeprowadzi z nami wywiad i zleci szereg testów, takich jak USG jamy brzusznej, posiew moczu, pomiar stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy krwi oraz badanie urodynamiczne. To ostatnie obrazuje, jak funkcjonują nasze dolne drogi moczowe i składa się z kilku pomiarów. Najpierw dokonywane jest mierzenie przepływu moczu za pomocą specjalnego urządzenia, do którego pacjent oddaje mocz. Następnie specjalista wprowadza cewnik do pęcherza i wypełnia go specjalnym płynem, by zmierzyć panujące w nim ciśnienie i zbadać pracę mięśni. Drugi cewnik wkładany jest do odbytnicy i pozwala zarejestrować czynności mięśni w pochwie i kiszce stolcowej. Często mierzona jest także długość cewki moczowej oraz wykonywane jest prześwietlenie pęcherza. Badanie daje miarodajne wyniki, które interpretuje lekarz.
Ćwiczenia na nietrzymanie moczu
Przy problemach z oddawaniem moczu przydatne jest trenowanie mięśni dna miednicy. Ich popularna nazwa to ćwiczenia mięśni Kegla. Jednym z nich jest zatrzymywanie strumienia moczu podczas mikcji. Można także wprowadzać palec do pochwy i zaciskać jej mięśnie tak, jakbyśmy chciały zgnieść palec. Gdy nauczymy się napinać mięśnie krocza, trenować możemy w różnych sytuacjach: siedząc przy komputerze, w autobusie lub oglądając ulubiony serial. Lekarz lub rehabilitant może zlecić nam także opracowany zestaw ćwiczeń. Trening może polegać na przykład na kładzeniu się na brzuchu i zaciskaniu pośladków z jednoczesnym przyciskaniem sklepienia łonowego do podłoża. Zapisane ćwiczenia należy powtarzać co najmniej 10 razy. Innym sposobem na wzmocnienie mięśni dna miednicy jest specjalny krążek do pochwy lub zakładanie do niej ciężarka, który należy utrzymać przez pół godziny. Ćwiczyć należy regularnie przez wiele miesięcy, by trening mięśni Kegla przyniósł odpowiedni efekt.
Nietrzymanie moczu – leczenie
Jeśli trening nie daje efektów lub dolegliwości są duże, lekarz zapisze nam odpowiednie lekarstwa. Mogą być to globulki dopochwowe z estriolem lub preparaty, które zmniejszają skurcze pęcherza. Niekiedy zaleca się stosowanie leków hormonalnych, które mają uszczelnić i uelastycznić błonę śluzową cewki, lub środków przeciwdepresyjnych. W leczeniu NTM stosuje się także elektrostymulację pęcherza. Polega ona na pobudzaniu mięśni miednicy do kurczenia się dzięki stosowaniu prądu elektrycznego o odpowiednim napięciu i natężeniu. Ostatecznym rozwiązaniem jest operacja, która ma na celu przywrócenie właściwego ułożenia narządów miednicy. Większość kobiet dzięki niej zapomina o swoich dolegliwościach. Pamiętać warto także o profilaktyce, która polega na odstawieniu owoców cytrusowych, alkoholu, nikotyny i kofeiny oraz stosowaniu diety zapobiegającej zaparciom. Pamiętajmy, że dzięki właściwemu leczeniu i regularnym ćwiczeniom problemy z nietrzymaniem moczu mogą w końcu przestać utrudniać nam życie.
Karolina Solga
