Menopauza Menopauza a choroba
Dolegliwości pochwy u kobiet w wieku menopauzalnym
W porównaniu mikroflory pochwy kobiet w wieku rozrodczym z kobietami w wieku menopauzalnym naukowcy odkryli wiele istotnych różnic mogących m. in. wyjaśnić przyczynę częstych zapaleń i zakażeń pochwy u kobiet menopauzalnych.
Do jednej z ważniejszych różnic należy pH środowiska pochwy, które u młodych i zdrowych kobiet waha się w granicach 3,8 – 4,2 natomiast w okresie menopauzy zaczyna wzrastać i tym samym naraża organizm kobiety na rozwój niekorzystnych bakterii.
Zmiany hormonalne, kwas mlekowy i równowaga
Okresowi menopauzy towarzyszą zmiany hormonalne, w czym spadek estrogenu i progesteronu. W wyniku tego dochodzi do pewnych modyfikacji w budowie i funkcjonowaniu narządu rozrodczego. Wówczas organizm wydziela mniej kwasu mlekowego stwarzającego środowisko kwasowe w pochwie a także pozwalającego bytować w tym miejscu wielu ważnym bakteriom. U zdrowej i młodej kobiety pochwa jest zazwyczaj zdominowana przez tlenowe i fakultatywnie beztlenowe pałeczki kwasu mlekowego.
W okresie menopauzy zaczyna ich brakować dlatego dochodzi w tej grupie wiekowej do tylu zwyrodnień i zakażeń pochwy. Brak równowagi fizjologicznej sprawia również, że dojrzałe kobiety narażone są na zanik pochwy, który zaczyna się zwykle od pożółknięcia ścianek pochwy i zwiotczenia jej mięśni gładkich oraz powstaniu nieprawidłowej flory bakteryjnej. Co gorsza u wielu kobiet coraz częściej w badaniach stwierdza się brak jakiejkolwiek flory bakteryjnej.
Choroby pochwy u dojrzałych kobiet
Wśród popularniejszych chorób pochwy wieku dojrzałego wymienić należy:
• atrofię pochwy – w wyniku niedoboru hormonów płciowych nabłonek pochwy staje się cienki a czasem pojawiają się w nim dziury, pochwa powoli zanika a sprzyjają temu dodatkowo nawracające zakażenia będące następstwem spadku odporności
• bakteryjną waginozę – beztlenowe bakterie ( Prevotella, Gardnerella vaginalis, Mycoplasma hominis, Mobiluncus) zaczynają wypierać pałeczki kwasu mlekowego przez co zwiększa się pH pochwy nawet do 7,0. Waginozę charakteryzuje stan zapalny, rzadkie białe upławy i obecność grzybów, bardzo rzadko natomiast występuje świąd, bolesność i tym podobne odczuwalne objawy
• rzęsistkowicę – zapalenie pochwy wywołane przez pierwotniaka Trichomonas Vaginalis objawiające się szarobiałymi upławami i pieczeniem
• grzybicze zapalenie pochwy oraz kandydozy sromu i pochwy- około 45% kobiet jest nosicielkami drożdżaków, a ponad 70% choć raz w życiu przeszło zapalenie z obecnością Candidy
ALNG
W porównaniu mikroflory pochwy kobiet w wieku rozrodczym z kobietami w wieku menopauzalnym naukowcy odkryli wiele istotnych różnic mogących m. in. wyjaśnić przyczynę częstych zapaleń i zakażeń pochwy u kobiet menopauzalnych.
Skąd się biorą choroby pochwy
Istnieją grupy ryzyka oraz czynniki zwiększające lub bezpośrednio wpływające na rozwój ww. chorób. Do najważniejszych czynników ryzyka można zaliczyć otyłość, cukrzycę, obecność nowotworu, niedoczynność tarczycy, przytarczyc lub nadnerczy, stosowanie wkładki wewnątrzmacicznej, stosowanie leczenia farmakologicznego a szczególnie doustnej terapii hormonalnej oraz antybiotykoterapii.
Leczenie
Na rynku jest wiele maści dostępnych w aptekach bez recepty lub w sklepach zielarskich. Większość zapaleń i zakażeń pochwy nie jest groźna i można wyleczyć się samemu naturalnymi metodami. Zanim jednak podejmie się decyzję o leczeniu ważne jest prawidłowe rozpoznanie choroby, do czego potrzebne jest wykonanie odpowiednich badań lub wizyta u lekarza. Dla pacjentek nie mających przeciwwskazań do hormonalnej terapii zastępczej poleca się jej zastosowanie, gdyż działa ona bardzo korzystnie na układ płciowy kobiety i pozwala uniknąć wielu chorób pochwy a także jej zaniku w późniejszym okresie.
Niski poziom estrogenów jak i progesteronu w okresie menopauzy odpowiada za występowanie wielu schorzeń związanych z drogami rodnymi. Natomiast po menopauzie pochwa staje się znacznie węższa, krótsza i mniej elastyczna, jej ścianki nabierają bladoróżowego koloru z domieszkami żółci i ma o wiele gorszy system nawilżania.
Skutkuje to wzmożoną podatnością na urazy zarówno mechaniczne jak i zakażenia bakteryjne co zaburza florę bakteryjną i właściwe pochwie pH. Z czasem pojawiają się patologiczne wybroczyny i płytkie owrzodzenia a nabłonek pochwowy staje się coraz cieńszy aż w końcu zanika zamykając tym samym możliwość wyleczenia i powrotu do normalnej postaci.
ALNG
W porównaniu mikroflory pochwy kobiet w wieku rozrodczym z kobietami w wieku menopauzalnym naukowcy odkryli wiele istotnych różnic mogących m. in. wyjaśnić przyczynę częstych zapaleń i zakażeń pochwy u kobiet menopauzalnych.
Dbałość o układ moczowo-płciowy w okresie menopauzy, właściwe działania higieniczne i w razie wystąpienia choroby szybkie jej wyleczenie możliwie jak najbardziej naturalnymi środkami jest szczególnie ważne by zapobiec cierpieniom z powodu obniżenia standardu życia i perspektywie o wiele cięższych chorób.
Dlatego warto informować się na ten temat, zapobiegać infekcjom i odpowiednio je leczyć, ponieważ choroby pochwy są dość powszechne, może to spotkać każdą z nas, a na zaawansowanych etapach chorób może nie być już możliwości całkowitego powrotu do zdrowia.
ALNG
« Potencja tkwi w jedzeniu
pati25
11 lat temu
O wszystkich tych chorobach możemy przeczytać w książce Roberta G. Wellsa i Mary Wells pt. „Menopauza.Środek życia”
barbara13
13 lat temu
Dziękuję za cenne wskazówki, tyle lat człowiek żyje i ma luki w różnych dziedzinach. Pomocne będą ćwiczenia z pewnością wykorzystam, jeszcze raz serdeczne dzięki .
justi
13 lat temu
Na codzień pamiętaj także o kurczeniu mięśni miednicy w sytuacjach, gdy wzrasta ciśnienie w jamie brzusznej, czyli kiedy kaszlesz, podnosisz coś, wstajesz z krzesła, śmiejesz się – to właśnie w tych momentach najczęściej objawia się wysiłkowe nietrzymanie moczu.
Uwaga! Nie ćwicz podczas korzystania z toalety! Może to prowadzić do utraty zdolności pełnego rozluźnienia podczas oddawania moczu i opróżniania pęcherza do końca, czego efektem może być zakażenie dróg moczowych.
justi
13 lat temu
Poniżej ćwiczenia wzmacniające te ważne dla nas, a zapomniane mięśnie. Wykonuj je możliwie często, każde powtarzaj po 10 – 12 razy.
1. Usiądź wygodnie na miękkim podłożu. Skrzyżuj nogi przed sobą i wyprostuj plecy. Połóż dłonie pod pośladki i spróbuj zbliżyć do siebie kości kulszowe poprzez napięcie mięśni dna miednicy. Po chwili rozluźnij mięśnie.
2. Rozstaw szeroko stopy i zrób głęboki przysiad. Połóż dłonie na stopach, opuść pośladki jak najniżej i rozluźnij okolice odbytu. Wciągnij powietrze czterema krótkimi wdechami (bez wydechów); napinaj mięśnie dna miednicy z każdym wdechem, tak jakbyś chciała podciągnąć okolice pochwy ku górze. Wypuść powietrze czterema krótkimi wydechami (bez wdechów) i rozluźnij mięśnie krocza.
3. Stań na czworakach, oparta na przedramionach. Głowę połóż na dłoniach, kolana rozstaw nieco szerzej niż na szerokość bioder. Następnie napnij mięśnie podstawy miednicy i wykonuj wolne okrężne ruchy biodrami – dziesięć razy w jedną i po chwili dziesięć razy w drugą stronę, głęboko przy tym oddychając.
4. Połóż się na plecach, ugnij kolana. Nogi i stopy trzymaj złączone razem, ręce rozłóż do boku. Unieś w górę miednicę, pamiętaj jednak o tym, aby dolna część kręgosłupa przylegała do podłogi. Przytrzymaj kilka sekund, rozluźnij i opuść miednicę. Wykorzystaj przy tym wszystkie mięśnie brzucha, wytrzymaj w takiej pozycji kilka sekund i rozluźnij. Powtórz to ćwiczenie 5 razy.
justi
13 lat temu
sama mam problem z nietrzymaniem moczu, także dla zainteresowanych kopiuję co kiedyś otrzymałam od znajomego lekarza:
Ćwiczenia Kegla polegają na napinaniu mięśni wokół pochwy i cewki moczowej. Można je robić w dwojaki sposób: utrzymywać mięśnie zaciśnięte przez kilka sekund albo też zaciskać i rozluźniać jak najszybciej. Ważne, by ćwiczyć regularnie, najlepiej zaczynaj rano, zanim wstaniesz z łóżka.
Mięśnie dna miednicy to grupa mięśni, „zawieszona” między kością łonową a ogonową. Wiele kobiet ma problem ze zlokalizowaniem ich. Aby Ci to ułatwić przedstawiam cztery sposoby na znalezienie ich.
1. Stań w rozkroku, pochyl się lekko do przodu, połóż dłonie na pośladkach i wypnij je. Znajdź kości kulszowe (siedzisz na nich) i wykonaj taki ruch, jakbyś chciała je do siebie przybliżyć. Poczujesz pracę mięśni dna miednicy w momencie, gdy odczujesz delikatne przesunięcie kości kulszowych do środka.
2. Stań w lekkim rozkroku i połóż jedną rękę na wzgórku łonowym, a drugą na kości ogonowej. Następnie tak napnij mięśnie, jakbyś chciała zbliżyć kość ogonową do pępka. Gdy wykonasz ten ruch poczujesz jak pracują właśnie te mięśnie.
3. Usiądź na krześle w rozkroku, wyprostuj plecy. Połóż dłoń na kroczu i zaciśnij zwieracze, tak jakbyś chciała powstrzymać się przed oddaniem moczu; poczujesz pod dłonią, jak napinają się mięśnie okalające cewkę moczową.
4. Kaszlnij siedząc w tej samej pozycji; wyczujesz pracę mięśni dna miednicy.